තරින්ද්‍ර ගලහේන

කුරුළු ඇට සැකිල්ලක් දැකල මං නැවතුනාඅඹ ගහ පාමුලවෙනද වගේම උදෑසනකඅඩ නිදිමතකින්ඉර එලිය මතු වේවි තිබ්බාලෝකය කැරකුනා වෙනද වේගෙන්මබළලෙක් කැගැහුව එකපාරටමඋදවු ඉල්ලන දරුවෙක්ගේ හඬින්ඒ මතකයක්ද? පාපොච්චාරනයකද?කුරුළු ඇටසැකිල්ල:නිල් පැහැ ඇබින්දක් ඉතිරුවුණු දිරාගිය පිහාටුමේ කුරුළු අට සැකිල්ලආවේ කොහොමද මෙතනටසිද්දවුනු දේ කවුරුහරි දැක්කද?(කැලේ ගහක් කඩන වැටෙද්දීඑක අහන්න කෙනක් හිටියේ නැත්තම්එතන හඬක් නැගුනද?)ඇත්තටම මොකද වුනේ මේ කුරුල්ලට?මේ කුරුල්ලා ජිවත් වුනේ…

විදුලි පහන උඩ වහලා හිටිය ගිජු ලිහිණියෙක් 　　　　බලාගෙන හිටියා කළු ගැහුනු කොල්ලො රොත්තක් සෙල්ලං කරන හැටි පල්ලෙහා රේල් පාරේ ඔව්, ඒක බොහොම සාමාන්‍ය සිකුරාදා හවසක් එක යායට සට සට ගාන මුඩුක්කු වහලවල් උඩින් පාලමේ අපි ගියා බස් එකේ තෙරපි තෙරපි තෙරපි තෙරපි වෘක ඔළුවක් තිබ්බ උස මිනිහෙක්ගෙ ඇරුනුනු කටින් 　　　　බේරුනා 　　　　කෙල 　　　　බිංදු 　　　　බිංදු ඉස්සරහ හිටි…

ඉරිදා තේ බෑගයක් වගේ හැන්දෑව අහසෙ දිය වුනා අහගෙන හිටපු සින්දුව ඉවර වෙලා කියල මට තේරුනේ සෑහෙන වෙලාවකින්! මම දිග හුස්මක් අරගෙන රාත්‍රිය පිළිගන්න සූදානම් වුනා තාමත් ලපටි රාත්‍රිය තුවාල කරගෙන තනින් තැන විදුලි එලි දැල්වෙන්න පටන් ගත්තා “ඇත්තටම, ආලොකය ගැන මොකද්ද මේ මිනිස්සුන්ට තියන සලබ උමතුව?” මම නිහඬතාවයේ ඉඳල කල්පනා කළා මේ නිහඬතාවය කණනාඩි…