“මට කතා කරන්න ඕනෙ” එයා කියනවා. “කතා කරමු. මොනවද ඔයාට කියන්න තියෙන්නේ?” ඒ මම. ලේසියකට විසඳුමක් නැති, දිගින් දිගටම එයාට වද දෙන, අවුරුදු ගානක් දිග, හදවත් දෙකක් පලල, නිරායාසයෙන්ම මාත් කොටස් කාරයෙක් වෙන රස නීරස කතන්දර එයා මට කියනවා. එයාට එහාපැත්තෙ හාන්සි වෙලා, මන් ඒ ඔක්කොම අහන් ඉන්නවා. ඒ කිසිදේකට මන් ගාව විසඳුමක් නෑ කියලා…
වහලේ සිදුරු අතරින් වැහිබිඳු බේරේ ගොම මැටි නොගෑ බිම පොඩි වලවල් හෑරේ කටු මැටි බිත්තියේ පොළොවට බර තීරේ මැටි ගැලවිලා දියකඳ යයි ගෙය පාරේ නිල මැසි රොදින් යටවුණු කැතකුණු කසළ කෝඳුරු කරල් ඇත එල්ලුණ ගෙයි වහල මේ ගෙට තිබෙන කමතක් වැනි පොඩි මිදුල තණ කොළ උඩින් මතුවුණු තුත්තිරි අකුල කකුලක් බිඳුණ බංකුව, වැල් කැඩුණු ඇඳ…
සිවියෙන් මිදුණු බෝවිටියා ගෙඩිය සොයා මල් කැකුළකට නෑකම් ඇති තුඩග තියා ලස්සන කිරිලියක් වන ලැහැබකට ගියා දිටියෙමි ඇති කූඩුව කොතැනකද කියා නොපෙනෙන පරිදි මිනිසෙකුගේ පියවි ඇස ලැහැබෙහි කුඩා පඳුරක අතු රිකිලි හිස ඇය බැඳි කැදැල්ලෙහි සැඟවුණු මිහිරි රස වැටහෙයි මටත් ගත හැකිනම් කුරුලු වෙස අමු කොළවලට පාටින් ඉවතට නොයන දිය පෙඳපාසි බිතු රස නයනකි අඳුන…
සාලයේ ඇති බට්ටා පැද්දෙන ඔරලෝසුවේ පාන්දර දෙක වැදුනේ මීට සුළු මොහොතකට පෙරය.බැඳපු අළුත පරණ බඩු කඩ පීරමින් නව නිවසට ගෘහ භාණ්ඩ සොයනා කාලයේ සුභාගේ වුවමනාවට තෝරාගත් ඔරලෝසුව මේ නිවසේ පදිංචියට විත් වසර තිස් පහක් පමණ වේ. දීර්ඝ ග්‍රීශ්ම සමයක් නිමා කරමින් හවස් වරුවේ ඇරඹි වැස්ස දැන් සිහින් පොද වැස්සක් බවට පත්වී ඇත.වැසි ඇදහැලෙන විට දොර…
ඊයේ රෑ සිහිනෙන් මියගිය මම භග්නාශා රෙදිකඩින් ඔතාගෙන මළකඳ උසුලා සොහොනට ගෙන ගොස් මගෙම අතින් වළ කැණ වැළලුයෙමි ඉන් පසු වළ මත දෙදණ ඔබාගෙන මමම මගේ මළගමට හැඬූයෙමි මගේ කඳුළුවල පොහොර ලබාගෙන මිනීවළෙන් මල් පැළයක් මතු විය වසර සියයකට පසු මා නැවතත් මගේ මිනිය ඇති සොහොනට ගිය විට ඒ මල් පැළයෙහි සුදු මල් පොකුරක් පිපී…
මොකටද අම්මේ අම්මට ගැහුවේ මාමල දෙන්නෙකු වට කරලා ඇඟ පත තැළිලා රිදෙනව ඇතිනේ කොච්චර ගැහුවද බැඳ දමලා දෙපා සතාගේ ළඟ කා බී ගෙන සිටියම ගතිගුණ වෙනස් වෙලා මාමල ඔහොමයි උන්ගේ බහටම හැරනව නෑකම අත් හැරලා අම්මල කන කොට වතුර නාන කොට තිප්පලෙ නිදියන කොට වැටිලා කැලේ මාමලා ඉඩ දී අයිනට වෙලා ඉන්නවා නොවැ රැකලා මිනිහයි…
පෙන්වා මට ඔබගෙ පිළිරුව නිසල අහසක වලා රැල්ලක ඇසේවා මට ඔබගෙ කටහඬ නිසල වී ලොව හිඳින මොහොතක මගේ මෙහෙවර නිමා කොට මා යළිත් ඔබ ගුණ ගැයෙන දවසට මගේ මෙහෙවර නිමා කොට මා යළිත් ඔබ වෙත ළඟාවන විට යළිත් ඔබ වෙත සොයා එනවිට දයා පිරි ඔබේ දෑසින් සතුටු කඳුළක් ලැබේවා මට – මහගම සේකර නොපළ ගීත
හිමි ඔබ සයුර මැද රුදු සටනකය රැයේ පොල් අතු පැලේ මම තනියම වෙසෙමි බියේ ඇතමුත් හුරු පුරුදු එඩිතර ගතිය ළයේ තරමක සැකයකිනි ඔබ අද සවස ගියේ අහසේ අදුරු වැහි කළු නගින කොට සුළගේ වෙනස මෙහි ගහකොළ කියන කොට ගෙරවිලි සහිත විදුලිය හඩ ඇසෙන කොට හිමියනි මගේ හිත වාවනු බැරිය මට හබලට ඔබේ සවිබල අත රිදෙනවද…
ඇමෙරිකාවේ සුප්‍රසිද්ධ ‘ද නිව්යෝර්ක් ටයිම්ස්’ පුවත්පත විසින් 21 වැනි සියවසේ එතෙක් මෙතෙක් බිහි වූ හොඳම චිත්‍රපට 100 ය නම් නම් කරලා තිබුණා. ඇතැම් චිත්‍රපට සහ ඉතාමත් දක්ෂ අධ්‍යක්ෂවරුන්ගේ විශිෂ්ට සිනමා කෘති මග හැරලා සකස් වුණු මේ ලැයිස්තුව ගැන සෑහීමකට පත් වෙන්න පුළුවන් කමක් තිබුණෙ නැති වුණත් ඒ ලැයිස්තුවේ තිබුණු සමහර චිත්‍රපට ඇත්ත වශයෙන් ම හොඳ…
“ප්‍රේමයට, ප්‍රේමය තුළම පරිසමාප්තියට පත් වීම මිස අන් අභිලාෂයක් නොපවතී. එනමුත්, ඔබගේ ප්‍රේමය තුළ ආශාවන් පවත්නේ නම්, මේවා ඔබේ ඒ ආශාවන් වන්නට ඉඩ හරින්න: රාත්‍රියේ ස්වකීය තනුව වයන ගලා බසින දිය දහරාවක සේ තමාව දිය කොට ගැනීමත්, අත්‍යන්ත සංවේදීතාවයේ වේදනාව විඳීමත්, ප්‍රේමය යනු කුමක්ද යන්න පිළිබඳ ඔබේම වටහාගැන්ම තුළ ආත්මය පළුඳු කොට ගනිමින් ස්වකැමැත්තෙන් මෙන්ම…
