ප්‍රේමයේ වසන්තයත් විරහවේ ගිම්හානයත් ස්වසන්තානයේ රඳවා ගෙන, මහා සාගරය සේ ගැඹුරක් දරන ජීවිත කතා කොතෙක් නම් මේ මහ පොළොව මත ඇත්ද? ඉන් ඇතැම් ඒවා ප්‍රේමයේ සුවයත් ඇතැම් ඒවා විරහවේ සුසුමත් එක ලෙස විඳින්නට සලස්වයි. එහි ඇති සෞන්දර්යය සොයා ගත්තවුන් පමණක් ඒ තුළ ඇති ගැඹුරු බව වටහා ගනියි. ගීතය සහ ප්‍රේමය අතර ඇති සංකලනයන් වර්තමානය…
කෘතිය : කෘතීම දූපත් කර්තෘ : සුනේත්‍රා රාජකරුණානායක ‘සිස්ටම් චේන්ජ් එකක්” යන්න පසුගිය වර්ශවලදී වඩ වඩාත් කියවූ වචන අතර තවත් එකකි. එය හුදු සාංකල්පීය අවශ්‍යතාවක් නොව එරට පුරවැසියා විසින් අත්පත් කරගත යුත්තක් යැයි බොහෝ මිනිසුන් විසින් සිතනු ලබයි. සෑම දෙනෙක් ම පාහේ මෙවැනි වෙනසක් අවශ්‍ය බව කියති. නමුත් ඒ අවශ්‍යතාව සපුරාලීම සඳහා අප කුමන මාවතක…
-දූවරුම තුන් දෙනෙක්- “දූගෙ අප්පච්චි!” තාත්තා කෙනෙක්ට දුවෙක් කියන්නෙ මහමෙරක් තරම් වටින බැඳීමක්. පිය පුතු සෙනෙහසත් ඒ තරම්ම ශක්තිමත් බව ඇත්තක් නමුත් දූවරු සහ අප්පච්චිලා අතරේ ඇති බැඳීම ඊට නොදෙවෙනිය. රෝස මලක් සේ ඇති දැඩි කර කිරිල්ලියක සේ නිදහසේ ඉගිල යන්නට පියාපත් දී නිඬවම දෑස් දල්වා බලා හිඳින නිහඬ ප්‍රේමවන්තයා ඔහුය. වගකීම් සහ වගවීම් වලින්…
නුඹ සකුරා මලක්, අනුරාගයේත් ආදරයේත් සුවඳ අරගෙන මගේ ජීවිතයට පිපුණු. නුඹ වගේ ම සකුරා මල් යායක් මගේ අවට තිබුණා. සුරූපිණියන්, ආදරය දෙන්න සැදී පැහැදී උන්නු යුවතියන් ගණන් කළ නොහැකි තරමක් මගෙ ජීවිතයට ගොඩවදින්න තිබුණා. ඒත් ……. පරසතු සුවඳක් මම නොම වින්දෙමි සකුරා යායේ පරසතු කුසුමක් මම නොම නෙලුවෙමි සකුරා යායේ සකුරා පෙති ගිලිහෙන මහා ගහට…
ජාතියේ කතන්දරකරුවා බවට පත්ව සිටින ටෙලිනාට්‍ය ආලින්දයේ සිටින ලාංකේය ප්‍රේක්ෂකාගාරයේ වින්දනය සපයන ප්‍රධානතම ප්‍රබන්ධ කලාව බවට පත්ව සිටී. ටෙලිනාට්‍ය කලාවක් වශයෙන් යථාර්ථය තේරුමි ගැනීමට ප්‍රධාන උපකාරී මෙවලමක් බව රූපවාහිනිය සම්බන්ධයෙන් සිටින විචාරකයන්ගේ මතයයි. නමුත් ලාංකේය නූතන ටෙලිනාට්‍ය තවදුරටත් කලාවක් වශයෙන් හැඳින්වීම කෙතරම් දුරට ප්‍රායෝගිකද? සහ ගැළපෙනවාද? යන්න පිළිබඳ ඉතාමත් අරපරෙස්සමෙන් යුතුව විමසා බැලිය යුතු…
උන්මාදනීය ජීවානන්දයක ආස්වාදයත් බලාපොරොත්තුවේ ආලෝකයත් සදාකාලෙටම ඉතිරි කර ගිය මතකයත් යන සියල්ලම නුඹ නිසාය. මේ සියලු හැඟීම් වචන කරන්නේ හදවතේ ගැඹුරුතම ඉසව්වේ අගුළු හැර නවාතැන් ගත් නුඹ වෙනුවෙන්මය. කාලයත් සමඟ ජීවිතයට යන එන අය අතරේ සමහර හදවත් අපේ මුළු ජීවිත කාලෙටම සෑහෙන මතක ගොන්නක් හදවතේ ගැඹුරුම තැන් වල සනිටුහන් කර යයි. ජීවිතය තුළ අන් කිසිවකුත්…
“මට කතා කරන්න ඕනෙ” එයා කියනවා. “කතා කරමු. මොනවද ඔයාට කියන්න තියෙන්නේ?” ඒ මම. ලේසියකට විසඳුමක් නැති, දිගින් දිගටම එයාට වද දෙන, අවුරුදු ගානක් දිග, හදවත් දෙකක් පලල, නිරායාසයෙන්ම මාත් කොටස් කාරයෙක් වෙන රස නීරස කතන්දර එයා මට කියනවා. එයාට එහාපැත්තෙ හාන්සි වෙලා, මන් ඒ ඔක්කොම අහන් ඉන්නවා. ඒ කිසිදේකට මන් ගාව විසඳුමක් නෑ කියලා…
වහලේ සිදුරු අතරින් වැහිබිඳු බේරේ ගොම මැටි නොගෑ බිම පොඩි වලවල් හෑරේ කටු මැටි බිත්තියේ පොළොවට බර තීරේ මැටි ගැලවිලා දියකඳ යයි ගෙය පාරේ නිල මැසි රොදින් යටවුණු කැතකුණු කසළ කෝඳුරු කරල් ඇත එල්ලුණ ගෙයි වහල මේ ගෙට තිබෙන කමතක් වැනි පොඩි මිදුල තණ කොළ උඩින් මතුවුණු තුත්තිරි අකුල කකුලක් බිඳුණ බංකුව, වැල් කැඩුණු ඇඳ…
සිවියෙන් මිදුණු බෝවිටියා ගෙඩිය සොයා මල් කැකුළකට නෑකම් ඇති තුඩග තියා ලස්සන කිරිලියක් වන ලැහැබකට ගියා දිටියෙමි ඇති කූඩුව කොතැනකද කියා නොපෙනෙන පරිදි මිනිසෙකුගේ පියවි ඇස ලැහැබෙහි කුඩා පඳුරක අතු රිකිලි හිස ඇය බැඳි කැදැල්ලෙහි සැඟවුණු මිහිරි රස වැටහෙයි මටත් ගත හැකිනම් කුරුලු වෙස අමු කොළවලට පාටින් ඉවතට නොයන දිය පෙඳපාසි බිතු රස නයනකි අඳුන…
සාලයේ ඇති බට්ටා පැද්දෙන ඔරලෝසුවේ පාන්දර දෙක වැදුනේ මීට සුළු මොහොතකට පෙරය.බැඳපු අළුත පරණ බඩු කඩ පීරමින් නව නිවසට ගෘහ භාණ්ඩ සොයනා කාලයේ සුභාගේ වුවමනාවට තෝරාගත් ඔරලෝසුව මේ නිවසේ පදිංචියට විත් වසර තිස් පහක් පමණ වේ. දීර්ඝ ග්‍රීශ්ම සමයක් නිමා කරමින් හවස් වරුවේ ඇරඹි වැස්ස දැන් සිහින් පොද වැස්සක් බවට පත්වී ඇත.වැසි ඇදහැලෙන විට දොර…
