දෙවියෙක් නැති මිනිහෙක්! මන් මීට කළින් කවදාවත් ආස නොකළ මැන්ගෝ ෆ්ලේවර්ඩ් ගැටෝ එකක ඇබ්බැහිවන සුළු රසත් තව ඉතාම රස කෙක් කෑලි දෙක තුනකුත් අයිස් කෝපි එක්කුත් රසබලා ඉතාම ප්‍රීතිදායක හයි එකක ඉන්න ගමන් ඉතාම සහුර්ද මගෙ මිත්‍රයෙක් එක්ක කොළඹ රටේදි පොඩි සංවාදයක් දාන්න පොටක් මට පෑදුනා. මේ මිත්‍රයා හදවතට ඉතා ළඟ කෙනෙක් වගේම කාලෙකින් මුණ…
පෙර අපරදිග යන දෙපැත්තේ කිමද කිසි සඳහනක් නැත්තේ සේද මාවත ඔස්සේ – සේද සළුවක් පොරවන් ඇවිද ආ පටපණුවකු පිළිබඳ? පැහෙන උණු දිය බඳුන් පත්ලේ තුරුණු පටපණු මිනී කුණුවෙයි පිළිස්සෙනවිට නැගුණු මර හඬ සේද සළු වී උඩට විසිවෙයි මැරුණු පටපණුවකුගෙ පැටියෙක් සේද පිළිබඳ හීන නොදැකම අඳුරු මල්බෙරි පඳුරු අස්සේ ගැහි ගැහී හීතලට ගුලිවෙයි රුවන් බන්දුජීව –…
වචනමත් නෙවෙයි ශැල්වින් ඔබෙ කටහඬයි ඉංග්‍රීසි කොයින්ද ආවෙ ඔයි මූනට උවමක් හිතෙන්නෙම නැති අමුතු සුද කවියන් කොයිතරම් පෙන්නුවත් රෝසපාට විලුඹක් දැක්කෙත් ඔබගෙන් පන්තියේදිත් – මහ සෙනඟ අස්සෙදිත් එකවගෙම හිකි හිකි හිනාව මහ හයියෙන්ම දොඩමලු වෙන්නෙත් මුළු මූනෙන්ම අහන්නට හිතෙයි වෙලාවක හදවතම දිගහැර එලුවෙ කොහොමදැයි මූන උඩ ඔය ගානක් නැතුවම චුයිංගම් හප හප ගල් බැම්මේ මගේ…
අවසර සකිසඳ – චන්ද්‍ර කුමාර වික්‍රමරත්නට චන්දරේ මම ශීතකරණය ඇරියා. චන්දරේ මම හමස් පෙට්ටිය ඇද්දා මම කවි පොතක් ගහන්න යනවා. මට උඹව මතක් වුණා උඹ මළවුන්ගෙ ලෝකෙ ද ? එහෙනම් උඹ පණ පිටින්. චන්දරේ දැන් මේක මිනී කාමරයක්. අධි ශීතකරණෙකටත් වැඩිය හීතලයි උණුහුම පොදක් නෑ හාල්පාරු වෙලා සේරම . මිනිස්සු මිනිස්සු එක්ක කතා කරන් නෑ….
“එයා කොහොම හරි මගේ කරගන්න ඕනි කියන එක දේශපාලනිකයි. එයා කොහේ හරි හොඳින් සතුටින් ඉන්න ඕන කියන එක විශ්වීයයි.” ජීවන වීණාවෙන් වැයෙන බොහෝ ප්‍රේමණීය තාලයන් අතරේ හදවතක හරි පරිස්සමින් සුරකින, කවුරුත් නොදකින, මේක අමුතු විදිහේ ප්‍රේමයක්. කිසිදිනෙක හඬක් නොනැඟුණු අප්‍රකාශිත හැඟීම් දහස් ගණනක් මැද ඒකපාර්ශ්විකව එය දරා හිඳින්නට තරම් පරාර්ථකාමී වීම ලෙහෙසි පහසු දෙයක් නොවේ….
ඕ ලෙවල් රිසාල්ට් උණුසුම එක්ක මගෙ ජීවිතේ එක්තරා පරිච්ඡේදයක් දිගාරින්න මට හිතුනා. නාවලපිටියේ කනිස්ටෙත්, මායාවෙ අවුරුදු ගානත්, ඒ අතරමැද මගෙ ජීවිතේ සිද්දවුනු බහුතරයක් පෙරළියත් මන් මෙහෙම දිගාරින්නම්. නාවලපිටිය කනිස්ටෙදි කරපු එකම එක ‘අසමජ්ජාති’ වැඩේ ඇරුණම මායාවෙ අට වසරෙ දෙවෙනි වාරෙ වෙනකම්ම මන් ඉතා කීකරු, ‘හොඳ ලමේක්’. කරපු ‘අසමජ්ජාති’ වැඩේ නම් අල්ලපු පන්තියක කලු ලෑල්ලෙ ඒ පන්තිය…
තුඹස මගේ ප්‍රේමය ඉරා විසි කර හීනමානේ කින ලෝකේ මා ගාල් කර ඔබ ගිලී ගිය පසුව ඔහුගේ පසුම්බිය තුළ සරාගී කය අහිමි වූයෙන් කලක් රැවටුණු බවත් දැනුණෙන් නින්ද අරුචිව – අහර අපුලව වෛරයේ කළු නාගයා හට සිතේ සිතුවිලි තුඹස බැන්දෙමි එකල සිප ගත් සොඳුරු නුඹ වත පිළිස්සේවයි – නෙත් ගිලේවයි සරාගය මට ඉගැන් වූ පුන්…
කවිය යනු හදට සමීප කලාවයි. බරපතළ සමාජ දේශපාලනික කතාබහ, ජීවිතයේ සමාජයේ සංකීර්ණ ‘මහාප්‍රාණ’ අදහස්වලට වඩා කවියක රස, කවියක වින්දනය හැම විටම රැදෙන්නේ කවිය, සරළ සියුම් හැඟුම් ප්‍රකාශනයක් වූ විටය යන්න මගේ හැඟීමයි. ජීවිතයේ දහසකුත් තැවුල් දොම්නස් නිවාලන්නට කොයි කාටත් කවිය දිව්‍ය ඖෂධයක් කොට ගත හැකි වන්නේද එබැවිනි. අයන්ත යුනේෂ්ගේ යුනේෂියාව කාව්‍ය සංග්‍රහය මෙකී සියුම් දිව්‍යමය…
ඔයා සතුටින් ද ? ඔයා සතුටින් ද ? ඔව් මං හුඟක් සතුටින් මඟුලකදි මල ගෙදරකදි මිනිසුන් හුඟක් එකතු වෙන තැනකදි පොඩි පොඩි විහිළුවලටත් මහ හඬින් හිනා වෙනවා මං … අල ගෙඩි වගේ මහත තක්කලි වගේ පාට හුරුබුහුටි පොඩි උන් දෙන්නෙක් ම ඉන්නවා මට… ඔසරිය හැඩට අන්දා ඕනෙම මහ සබාවක ඉස්සර කරන් යා හැකි පිත්තල වගේ…
මේ වන තෙක් බොහෝ අය, ප්‍රේමයට නොයෙක් ආකාරයේ නිර්වචන දී ඇත. ඒ අතරින් ප්‍රේමය කියන්නේම පාරමිතාවක් ය යන්න හදවතට ඉතා සමීප කාරණාවකි. එය එක් හදවතක් තවත් හදවතකට සතුට සහ සැනසීම ළඟා කරවන, ජීවන සසර පුරා පෙරුම් පුරනා පිවිතුරුම සිතුවිල්ලකි. අයිතියක් කියන්නට නොහැකිමුත් කොහේ හෝ තුටින් නම් එපමණය යන තැන ද ඇත්තේ ප්‍රේමය ය. නමුත් එය…
